Argazki saioa Naldako kobazuloetan (Errioxa) - KIRIKOLATZ Argazkigintza

Argazki saio ezberdin bat egin nahi nuen. Barruak eskatzen zidan aspalditik. Oso gustuko dut nire lana; benetan atsegin dut etxeko txikiei argazkiak egitea eta ikustea haien gurasoak nola liluratzen diren beren umetxoak zeinen politak ateratzen diren ikusten dutenean, edo ikustea bikoteek jartzen duten aurpegia, beren ezkontza egunean harrapatu dizkiedan irudiak ikusten dituztenean. Baina beharra nuen nirea zen zerbait egiteko. Zerbait apurtzailea. Zerbait deigarria. Baina zer, ordea?
Modeloak banituen; askotan hitz egin izan genuen Nerek eta biok argazki batzuk egin behar nizkiola, eta Silviarekin ere bai, askotan aipatu izan dugu saio kañero bat egin behar genuela. Baina oso ideia lausoak ziren. Inauteriak iristear zirela, Nereri bururatu zitzaion: zergatik ez gara mozorratzen Mad Max estilora? 
Jantziak bilatzen hasteko unea zen. Hirurak gure armairuak arakatu genituen, gerriko eta tatxuela bila. Margaren laguntzarekin, osagarri polit mordoa lortu nuen, Steam Punk erakoak.
Igande hartan goizean goiz jaiki, eta autoa leporaino bete genuen, ahal izan genuen moduan. Ea ba, Errioxarantz! Gure helmuga Palomareseko kobazuloak ziren, Nalda izeneko herrian. Gutako inork ez zuen leku hura ezagutzen, baina argazkiak ikusita, itxura ona zuen.
Lanera! Ez genuen prestaketa handirik behar izan: nire modeloak, behingoagatik, maquillaje beltzez zikindu zuten aurpegia, eta look egoki bat lortu zuten berehalakoan. Nik batera eta bestera eramaten nituen, argi berezi horren bila, itzalekin eta kontrasteekin jolasean. “Begiratu hona”, “orain begiratu beherantz”, “begiratu niri”, “jantzi kapela”, “ea zer moduz betaurrekoekin”. Kameraren botoia sakatu nuen kupidarik gabe. Pozez zoratu beharrean nengoen lortzen ari nintzen emaitzak ikusita. Argia, estetika, kobazuloen islada gorrizta… Nire proiektua “DE CINE” geratzen ari zen!
Lau ordu eman ondoren gelditu gabe (eta gelditu nahi izan gabe), eta nire kameran 1.000 argazkitik gora nituela, amaitutzat eman nuen saioa. Pozik nengoen.
Bilbora itzuli ginen nekaturik, pozik eta elkarrekin bizi izandako ilusio hartaz beterik. Oraindik irauten digu! Nahi nuke argazki hauek ikustean, zuek ere sentitzea gu hirurontzat ahaztezina izango den egun hartan bizi izandakoaren zatitxo bat. Eskerrik asko ideia hau posible egiten lagundu duzuen guztioi!